Voor deze website (en dit boek) volgde ik in de loop der jaren tientallen rechtszaken die exemplarisch zijn voor de praktijk in het Nederlandse strafrecht. Verhalen van de straat en vanachter de voordeur. In al die ongerechtigheden leren we onze rechtscultuur kennen. Wordt er te licht gestraft, of juist te zwaar? De conclusie is aan u.
In strafzaken wordt er niet alleen teruggekeken, ook vooruit. Er wordt gezocht naar mogelijkheden om veroordeelden weer op het rechte pad te krijgen. Hoe effectief is onze rechtspraak daarin? De goede verstaander leest het antwoord in de rechtbankverhalen op deze website.
De meeste verdachten in strafzaken hebben niet de wind mee in hun leven. Gebroken gezinnen, verslavingen, verkeerde vrienden. Met de uitzonderingen op die regel voelt u misschien meer een band. Zo’n uitzondering is Rob, een welgemanierde 63-jarige ondernemer uit Castricum. Hij zou schuld hebben aan ‘doorrijden na een ongeluk’, maar ontkent in alle toonaarden. Wat hem is overkomen, kan ook u overkomen. Dat geldt misschien ook voor de kandidaat-vrijwilliger van een bibliotheek die met een priem het oog van zijn buurman perforeerde. Al vergt dat wellicht iets meer inlevingsvermogen.
Normaal gesproken zou ik u bij het inleiden van een verhaal veel leesplezier toewensen, maar op de publieke tribune in de rechtszaal – alwaar ik u als lezer nu positioneer – is het hoogst ongepast ‘om uw goed- of afkeuring te laten blijken’. De strafrechter zou, na een eerste reprimande, aan de bode of zelfs de parketwacht vragen u te verwijderen, en terecht ook. Boven alles hoop ik dat deze website u op het rechte pad houdt. Na lezing bent u een meer dan gewaarschuwd mens en verschijnt u hopelijk niet (meer) voor het hekje. Mocht u toch in die ongelukkige omstandigheid belanden, dan weet u straks wat u te wachten staat.